Apeluję do wszystkich Polaków, którzy czują się samotni, nieszczęśliwi, w depresji: sięgajcie po pomoc! Zgłaszajcie się do poradni zdrowia psychicznego w swojej okolicy, a jeśli takich nie ma, albo kolejki są zbyt długie, zgłaszajcie się po pomoc do Fundacji „Twarze depresji”. Tam pomożecie swojemu organizmowi, który błaga na klęczkach, żebyście zmienili nastawienie.

Teraz to wiem, że nieleczona depresja jest poważnym zagrożeniem dla naszego zdrowia i życia. Warto przy pierwszych symptomach zgłaszać się po profesjonalną pomoc. Mam dużo większą samoświadomość co do tego, kim jestem, jaki mam potencjał, jakie wady, a jakie zalety. I dużo większe poczucie własnej wartości.

Depresja jest taką samą chorobą jak każda inna. A dzięki postępowi medycyny mamy leki, dzięki którym możemy tę chorobę leczyć. My mężczyźni jesteśmy tak skonstruowani, że nam wstyd, tacy jesteśmy kulturowo ukształtowani. Nie chcemy się przyznać, że coś się z nami dzieje. I chodzi o to, żeby przekonać ludzi, że ta choroba jest uleczalna.

Zgłosiłam się po pomoc do lekarza psychiatry i udało mi się wyjść z choroby z jego pomocą, przy wielkim wsparciu mojej rodziny. Jak mówi nazwa fundacji – jest wiele „twarzy depresji” i każdy przypadek należy traktować indywidualnie.

Leki antydepresyjne są dla ludzi ratunkiem. Mnie uratowały życie. Trzeba ze sobą o tym rozmawiać i uświadamiać, czym jest depresja, jak się ją leczy i jakiego wsparcia oczekujemy.

Trzymam kciuki za wszystkie osoby i proszę, żeby zrobiły na początek jeden mały krok w kierunku podjęcia leczenia. Ten krok będzie ciężki. Kolejny też nie będzie łatwy, ale trzeba iść krok po kroku. Najważniejsze jest odnalezienie w sobie siły, żeby pójść do lekarza psychiatry i do psychologa. Później jest o tyle prościej, że terapeuta wyznacza kolejny termin. Najważniejszy w leczeniu jest czas. Trzeba iść krok za krokiem pod okiem specjalistów i odważnie mówić wprost o depresji.